Budynek przejęty został przez Muzeum-Zamek w Łańcucie. Po remoncie i rewitalizacji, przeprowadzonych z dofinansowania ze środków UE, mieści od 2009 r. Dział Historii https://aixam.wroclaw.pl/2025/03/12/darmowy-bonus-za-rejestracj%c4%99/ Miasta i Regionu z ekspozycją poświęconą historii 10 Pułku Strzelców Konnych i ekspozycją wnętrz mieszczańskich. Lokowany na prawie magdeburskim i węgierskim Łańcut, przez wieki stanowił ośrodek produkcji tkackiej i metalurgicznej. Skoncentrowany początkowo wokół rynku i wychodzących z niego ulic, ufortyfikowany był niezależnie od obszaru tzw. Łysej Góry, na której mieścił się pierwszy zamek. Miasto zarządzane kolejno przez cztery rody – Pileckich, Stadnickich, Lubomirskich i Potockich, od początku odwiedzane było przez wielu dostojnych gości, w tym głowy koronowane.
W ramach działalności Kasyno organizowało rozmaite wydarzenia jak odczyty czy zabawy z tańcami, w tym bale ordynackie z udziałem Alfreda hr. W lokalu Kasyna zezwalano na uprawianie wszelkiego rodzaju gier, z wyjątkiem hazardowych. Przede wszystkim jednak realizowało działalność towarzysko-rozrywkową, głównie zresztą do tego celu zostało powołane. Oprócz zabaw, hucznie organizowanych głównie w karnawale, w lokalu odbywały m.in. Poza salą balową obiekt mieścił znacznie mniejsze, o nieco innym charakterze pomieszczenia, przeznaczone na kawiarnię oraz te wyposażone w stoliki do gry w karty i bilard.
Architektura Kasyna stylistycznie jest zgodna z trendem historyzmu inspirowanego sztuką renesansową Francji, popularnym od lat 70. Zostało ono wybudowane w schyłkowym okresie drugiej fazy neorenesansu francuskiego, nazwanego umownie przez Tadeusza S. Jaroszewskiego „kostiumem francuskim”. Wystrój sali balowej również posiada renesansowy detal, na który składa się fryz narożny, roślinny ornament stiukowy, rozeta, czy ornament wstęgowo-cęgowy balustrad. Od tego momentu budynek stał się siedzibą, założonego w Łańcucie ok. 1880 r., Towarzystwa Kasynowego i jako zamknięty klub towarzyski pełnił swą rolę do wybuchu II wojny światowej.
- W 2000 roku powstała w Medyni Głogowskiej Zagroda Garncarska, którą tworzą XIX- wieczne budynki mieszkalne i warsztatowe oraz tradycyjny piec do wypalania ceramiki.
- Od początku istnienia budynku stanowiła ona najbardziej okazałe i reprezentacyjne pomieszczenie, przeznaczone na wydarzenia, których charakter ściśle określała rola obiektu.
- Budynek stanowi własność Gminy Markowa i znajduje się w rejestrze zabytków województwa podkarpackiego jako jedyny przykład konstrukcji zrębowej „na obłap”; tzw.
- Znajduje się tu także ekspozycja naczyń i rzeźb glinianych pochodzących z początku XX wieku, czynny jest też sklepik z pamiątkami i rękodziełem.
- Drewniany budynek nr 589 wzniesiono już w 1720 roku o powierzchni 78 m².
A jeśli będziecie potrzebować, to w Wielkiej Sieni dostępne są dwa wózki ortopedyczne oraz schodołazy umożliwiające komunikację pomiędzy piętrami Zamku. Wózki są dostępne bezpłatnie, bez konieczności wcześniejszej rezerwacji.
Dzień Świąteczny w dawnej Oranżerii
Park łańcucki niewątpliwie stanowi niebywałą oprawę dla Zamku. Obecnie stanowi obszar 31 hektarów i dzieli się na park wewnętrzny, który zdobią liczne krzewy, drzewa i rzeźby oraz zewnętrzny. Część zewnętrzna to rozległy park krajobrazowy, rozciągający się na wschód od fosy. W części tej podziwiać można ciekawe okazy drzew takich jak perełkowiec japoński, tulipanowiec amerykański, czy magnolia Soulange’a. Znajduje się tam także niewielki staw oraz aleja buków czerwonolistnych. Warto zwrócić uwagę na szereg usytuowanych na terenie parku obiektów zabytkowych tj. Ujeżdżalnię, Storczykarnię, Zameczek Romantyczny, Dom Ogrodnika (obecnie znajduje się tam szkoła muzyczna) czy pawilon Elizin.
W sezonie letnim w Medyni Głogowskiej organizowane są Międzynarodowe Warsztaty Ceramiczne i Jarmarki Garncarskie, a przez cały rok odbywają się lekcje dla dzieci i młodzieży. Uczestnicy tych zajęć zdobywają wiedzę z zakresu toczenia na kole garncarskim i rzeźby w glinie oraz poznają lokalne tradycje. Jest to także czas dobrej zabawy i forma aktywnego wypoczynku. Przy współpracy z ceramikami z Polski i zagranicy oferta warsztatów wzbogacana jest o zajęcia z zakresu wytwarzania glinianych instrumentów muzycznych, czy ceramicznej biżuterii. Na terenie ośrodka znajduje się także restauracja regionalna Karczma U Garncarzy, serwująca regionalne potrawy. Łańcucka, barokowa synagoga wzniesiona w 1761 roku jest jednym z najcenniejszych zabytków sztuki sakralnej w Polsce.
XVII w., wg systemu więźbowo-zaskrzyniowego z dobudowaną później wieżą. Jest przykładem sakralnego budownictwa ludowego, wzniesionego w oparciu o tradycje gotyckie. Zlokalizowany w miejscu obronnym, z tradycyjnymi chłopskimi ziemnymi fortyfikacjami (twierdza chłopska), które odpierały napady tatarskie w XVI i XVII w. Usytuowany w środku wsi, wśród drzew, na wzgórzu otoczonym z trzech stron rzeką Sawą. Orientowany, drewniany, kryty blachą, na ceglanym podmurowaniu, konstrukcji zrębowej, oszalowany poziomo deskami. Trójdzielny, na rzucie prostokąta, z węższym od korpusu trójbocznie zamkniętym prezbiterium, do którego dostawiona jest od płn. Kościół był wielokrotnie restaurowany i przebudowywany, od 1991 r., po wzniesieniu nowego kościoła pełni funkcję filialnego.
Muzeum od lat gromadzi pamiątki odnoszące się do dziejów Łańcuta – pamiętniki, księgi, dokumenty oraz materiały ikonograficzne. W przyszłości planowane jest dostosowanie obiektu do potrzeb różnych grup zwiedzających. Już na etapie projektowania prac uwzględniono szeroki zakres dostępności – m.in.